- To event minęło.
bEZ ZNACZENIA – Wystawa malarstwa Rafała Podgórskiego
8 października 2021 | 18:00 - 20 października 2021 | 18:00
Wernisaż 08.10.2021, godz.18.00
Wystawa potrwa do 20.10 : czynna od poniedziałku do piątku od 10.00-16.00 oraz w inne dni i godziny po uprzednim umówieniu telefonicznym.
O autorze:
Rafał Podgórski urodził się w Koszalinie, gdzie obecnie mieszka i tworzy. Ukończył ASP w Gdańsku w 2009 roku w pracowni prof. J. Ostrogórskiego. Od 2015 roku, doktor sztuki w dziedzinie malarstwa. Uprawia je malarstwo sztalugowe, korzystając również z grafiki artystycznej, fotografii, czy licznych technik eksperymentalnych. Realizuje wiele otwartych cyklów malarskich, często skrajnie od siebie odległych, lecz będących w nierozerwalnym związku z zasadą narracyjności w drodze ku szeroko rozumianej tożsamości idei. Pedagog, twórca Atelier i Akademii Miniatura – projektów które rozwinęły skrzydła setkom młodych
Rafał Podgórski urodził się w Koszalinie, gdzie obecnie mieszka i tworzy. Ukończył ASP w Gdańsku w 2009 roku w pracowni prof. J. Ostrogórskiego. Od 2015 roku, doktor sztuki w dziedzinie malarstwa. Uprawia je malarstwo sztalugowe, korzystając również z grafiki artystycznej, fotografii, czy licznych technik eksperymentalnych. Realizuje wiele otwartych cyklów malarskich, często skrajnie od siebie odległych, lecz będących w nierozerwalnym związku z zasadą narracyjności w drodze ku szeroko rozumianej tożsamości idei. Pedagog, twórca Atelier i Akademii Miniatura – projektów które rozwinęły skrzydła setkom młodych
twórców zaczynających swoją przygodę z rysunkiem i malarstwem.
Autor kilkunastu wystaw indywidualnych.
Wielokrotny kurator lokalnych wydarzeń artystycznych.
Od autora :
Czy możemy zostawić obraz w procesie twórczości jak i późniejszym odbiorze w tej najczystszej konstrukcji i grze formalnej, którą on stwarza, bez jakiegokolwiek głębszego znaczenia? Obraz obdarty ze swojej warstwy semantycznej… Czy jest to w ogóle możliwe do zrobienia? Moje obrazy posiadają swoją powierzchowną „towarowość”. Świadomie kieruję was moi drodzy widzowie, do tej gry w której poprzez wstępną przedmiotowość przedstawienia, wprowadzam w dialog w nowe spojrzenie. Ukazuję obraz poprzez planowaną grę z widzem, jednocześnie będąc uwikłanym w jego formę wizualną, która domaga uczynienia siebie samej samodzielnym tematem zainteresowań, próbującym się uwolnić z ciężaru zawartej w niej treści.
Ten spór pomiędzy władzą sądzenia, a zwykłym odczuwaniem jest problemem natury ludzkiej, która ciągle definiuje się jako racjonalna, jednocześnie sięgając do poza umysłowej kategorii
poznania, wynikającej z bezpośredniej powierzchowności odczuwania rzeczywistości, uznanej za fenomenologię. Ja jako twórca z tym problemem mierzę się coraz częściej, wybierając pomiędzy tym co dla oka i rozumu, a serca i emocji.
Emocje poddajemy władzy sądzenia, jednak ich źródło powstawania jest często niezrozumiałe, nieprzewidywalne i na tyle silne, że przyćmiewa racjonalne widzenie.
Próbując malować obraz bez znaczenia, po części obdzieram go z jego towarowości. Wyzbywam się przedmiotów, rzeczowości, pozostaję nijaki jak pejzaż, który w swojej naturze jest bezosobowy. Pejzaż może stać się tylko ulotnym wrażeniem spojrzenia. Może stać się chwilą wylanej plamy na płótnie, prostym układem relacji przestrzennych pomiędzy kolorami go tworzącymi.
Ostateczne badanie tego, co pomiędzy treścią a formą, umysłem a intuicją jest sednem sprawy do której was zapraszam, wciągając w kolejną grę wyboru i odczucia. Tak jak relacja pomiędzy zakodowanym przedmiotowym ujęciem obrazu, a jego formalną strukturą jest analogiczna do relacji pomiędzy rzeczą, a przymiotem ją określającym.
Ten spór pomiędzy władzą sądzenia, a zwykłym odczuwaniem jest problemem natury ludzkiej, która ciągle definiuje się jako racjonalna, jednocześnie sięgając do poza umysłowej kategorii
poznania, wynikającej z bezpośredniej powierzchowności odczuwania rzeczywistości, uznanej za fenomenologię. Ja jako twórca z tym problemem mierzę się coraz częściej, wybierając pomiędzy tym co dla oka i rozumu, a serca i emocji.
Emocje poddajemy władzy sądzenia, jednak ich źródło powstawania jest często niezrozumiałe, nieprzewidywalne i na tyle silne, że przyćmiewa racjonalne widzenie.
Próbując malować obraz bez znaczenia, po części obdzieram go z jego towarowości. Wyzbywam się przedmiotów, rzeczowości, pozostaję nijaki jak pejzaż, który w swojej naturze jest bezosobowy. Pejzaż może stać się tylko ulotnym wrażeniem spojrzenia. Może stać się chwilą wylanej plamy na płótnie, prostym układem relacji przestrzennych pomiędzy kolorami go tworzącymi.
Ostateczne badanie tego, co pomiędzy treścią a formą, umysłem a intuicją jest sednem sprawy do której was zapraszam, wciągając w kolejną grę wyboru i odczucia. Tak jak relacja pomiędzy zakodowanym przedmiotowym ujęciem obrazu, a jego formalną strukturą jest analogiczna do relacji pomiędzy rzeczą, a przymiotem ją określającym.